از خوبی های تو _۲ :: در آستانه ی چهل سالگی

چهارشنبه, ۶ دی ۱۴۰۲، ۰۹:۴۰ ق.ظ

از خوبی های تو _۲

با اینکه ده دوازده ساله که دور از خانواده هستیم و خیلی اوقات خانمم دلش برای خانواده اش تنگ میشه، اما تا حالا دو یا سه بار توی تمام این سالها حاضر شده بدون من چند روزی پیش خانواده اش بمونه...

اون چند باری هم که مونده واقعا براش فرسایشی بوده...

شاید یه عده بگن من خیلی خوبم که خانمم دوست داره پیش من باشه، اما واقعا اینطور نیست، واقعیت اینه که ما به اندازه کافی اختلاف دیدگاه داریم که گاهی سر این اختلافات و بحث هایی که میشه، اوقاتمون هم تلخ میشه...

شاید بگن همسر من استقلال کافی نداره و برای همین دوست داره به من وصل باشه دائم، اینم نیست و همسر من اتفاقا گاهی استقلال زیادش از عرف های خیلی رایج اجتماع موجب میشه خودم احساس کنم همراهی من با ایشون با این حد استقلال داشتن نسبت به عادات مردم قدری سخته و گاهی حتی با وجود اینکه میدونم حق با ایشونه از همراهی کردن با ایشون خسته میشم

چون اون حد از استقلال ایشون ویژگی راسخ وجودشونه اما برای من در حد اقناع نظری هست... لذا کم میارم...

خانمی که خیلی از عرف های رایج اجتماع، چون حق نیستن، براش وزنی ندارن، و باهاشون مقابله میکنه، نمی تونه از شوهرش دور باشه... حتی یه روز...

همین...

این ویژگی بخش اعظمش به خاطر بعضی صفات راسخ در نفسشون هست...

و من از اینکه با زنی زندگی میکنم که این صفت در وجودش راسخ شده، سجده شکر به پیشگاه حق به جا میارم چون در حد بضاعت فهم خودم میدونم این ملکه وجودی، چه ثمراتی داره برای من و خانواده ام...

فتامل

۰ ۰۲/۱۰/۰۶

ن. .ا

۰۶ دی ۰۲ ، ۱۱:۲۴

اقای ‌ میم

من بعد از خوندن پستت این سوال واسم پیش اومد که خودت داری ویژگی خانمت رو برجسته میبینی یا نه واقعا این ویژگی برجسته است

نمیخوام تو زندگی شخصیتون وارد بشم هدفم اینه که برای پایدار بودن رابطه با هر کسی که ازدواج کردیم باید نگاهمون به ویژگی های خوبش باشه؟

۰۶ دی ۰۲ ، ۱۱:۵۲

این ویژگی همسرم بیشتر از اینکه به اخلاق من و رابطه ی بین ما ربط داشته باشه، به یکی از صفات همسرم مرتبطه...

نوشتم که روی این صفت فکر بشه...

۰۶ دی ۰۲ ، ۱۲:۱۷

صـــالــحـــه ⠀

تا الان که دومین مطلب با عنوان از خوبی‌های تو رو گذاشتید، من می‌تونم با قطعیت بگم که هیچ کدوم از این دو ویژگی رو ندارم.

مخصوصا ویژگی مطلب قبل که فقدان اون ویژگی به شدت برام دردناک بود و سعی کردم یه مقدار خودم رو تغییر بدم.

اما این مطلب برام خیلی جالب بود. من برعکس خانوم شما، اگر همسرم در کنارم نبود، تمایزاتی که الان با خانم‌های دیگه جامعه دارم رو قطعا و یقینا نداشتم.

حتی مطمئنم اگر مجرد می‌موندم، ساده‌ترین چیزها توی زندگیم به هیچ جا نمی‌رسید مثل زبان خوندن، ورزش کردن، تحصیل و ... و شاید حتی اگر روی مسائل فکری و عقیدتی هم باقی می‌موندم، تبدیل به یه آدم عقده‌ای میشدم :) :/

کلا من قبل از ازدواج به شدت بی‌ثبات بودم. به شدت... با ازدواج ثبات شخصیت پیدا کردم... کلا این نکته یادم رفته بود. الان با مطلب شما یادم اومد. چقدر خدا بهم رحم کرد... خدا رو شکر.

۰۶ دی ۰۲ ، ۱۴:۳۷

zynb am

خب من متوجه شدم که حداقل تو این یک مورد که ذکر کردید و ما فهمیدیم همسر شما یه فرشته در بدن انسان محسوب میشه 👏🏻👏🏻👏🏻

واقعا دمشون گرم ...

کاش یکم به منم در مورد این ویژگی مشاوره بدن .

من با این‌که قبل از ازدواج شدیدا دختر مستقلی‌ بودم ، حتی می‌تونم بگم به صورت افراطی در حدی که دوستانم بارها بهم می‌گفتن که تو چطوری تنهایی فلان جا رفتی .. فلان کار رو کردی.. و.. حتی یک ماه و دو هفته و سه هفته اردو می‌رفتم و خادمی می‌رفتم و اصلا احساس دلتنگی شدیدی نداشتم ؛ اما بعد از ازدواجم شدیدا روحیاتم نسبت به پدر و مادرم و خواهرم تغییر کرد ..

شدیدا دلتنگشون می‌شدم و وقتی میرفتم خونشون اصلا دلم نمی‌خواست برگردم خونه خودم . با این‌که همسرم فوق‌العاده مهربون و صبور و با محبته اما فقط دلم می‌خواست خونه بابام باشم و به اونا محبت کنم .

دلم برای همسرمم تنگ میشدا ، دوست داشتم هر دو طرف دائممم کنارم باشن..

الان کمتر شده ای احساسات ، ولی بیشتر انگار سرکوب شده تا بخواد حل بشه مشکل .

خلاصه... کاش همسر شما راز موفقیت خودش رو بگه .

۰۶ دی ۰۲ ، ۱۶:۳۸

در ادامه کامنت قبلی ام:

بیشتر که دقت می‌کنم می‌بینم که نه! الان دیگه هم ثبات شخصیت پیدا کردم و هم دیگه حاضر نیستم از همسرم دور بشم.

من هر بار که مسافرت تنها رفتم (و البته بچه‌ها رو برده بودم) آن‌چنان پشیمون شدم که فقط خدا میدونه.

اما قضیه اینه که پشیمونی‌ام ربطی نداره به اینکه عرف ‌‌‌های رایج اجتماع آزارم میده و برای همین در کامنت قبلی گفتم خصوصیت همسر شما رو اصلا ندارم. پشیمون شدم چون دست تنها خیلی اذیت می‌شدم با بچه‌ها.

فقط دو مورد بود مسافرت خارج از کشور با مامانم اینا رفتم، پشیمون شدم چون اگر شوهرم بود، خیلی بیشتر بهم می‌چسبید. الان دیگه حاضر نیستم چنین خبطی کنم.

۰۶ دی ۰۲ ، ۱۷:۲۸

راست میگید. من پشیمونیم فقط به خاطر اذیت بچه‌ها نبوده...

می‌فهمم. آخه خودمم باید بیشتر باید خودم شفاف بشم.

ولی می‌خواستم بگم لطفا این سری مطالبتون رو ادامه بدید. برای من خیلی جذابه و دارم یاد می‌گیرم. ممنون.

۰۶ دی ۰۲ ، ۱۸:۳۷

دقیقا همین‌طور بود که میگید . بعد ازدواج بارها حس کردم که براشون خیلی کم وقت گذاشتم.. همش ترس از دست دادنشون رو داشتم . حالا که خودم مسئول یک زندگی بودم بهتر می‌فهمیدم پدر و مادرم چقدر جایگاه حساسی برای من داشتن .. خصوصا پدرم . برای همین هم هر وقت دور میشم حس می‌کنم دارم بهشون ظلم می‌کنم..

من هم با صالحه جان موافقم ، به نظر منم این‌طور مطالب رو بیشتر بنویسید .

و این‌که اون عرفی نگاه نکردن که فرمودید ، اون آسیب روحی و اذیت شدن‌های فکری براتون نداره ؟ یعنی جامعه پر از تزاحم هست که این تو خصوصیات انسان بیشتر از هرچیزی خودش رو نشون میده دیگه .. این‌طور ظریف نگاه کردن باعث آسیب فکری نیست براتون؟

۰۶ دی ۰۲ ، ۱۹:۵۱

چون بعد از ازدواج اولویت با همسر و زندگی دو نفره زن و شوهری هست و خانمتون تونستن این اولویت بندی رو درست در جای خودش رعایت کنن

و گفتید که تلاشی در این جهت نکردن بلکه ملکه هست براشون

از نظر من.. ( که خب گفتم چقدر برای خودم سخته چنین چیزی ) فقط یه فرشته می‌تونه چنین امنیت فکری‌ای رو به شوهرش بده وقتی در عین حال از نظر روحی هم مستقل هستن ..

بی احساس نیستن فکر کنم برعکس ، احساساتشون تو حالت تعادل قرار داره ..

۰۷ دی ۰۲ ، ۱۸:۲۷

ضحی

خانمی که خیلی از عرف های رایج اجتماع، چون حق نیستن، براش وزنی ندارن، و باهاشون مقابله میکنه.....

میشه بگین کدوم عرف های رایج اجتماع منظورتونه؟؟؟

۰۸ دی ۰۲ ، ۱۸:۴۵

بخشی از پست شما بود یا نبود؟!

و اینکه اگه خارج از هدف مطلب میشه پس چرا در پست اومده؟!

صرفا جهت کنجکاوی پرسیدم ...میخواستم بدونم چه چیزی باعث شده یک مرد، اونو از خوبی های همسرش بدونه.....همین!

۲۳ دی ۰۲ ، ۰۳:۱۴

.. مَروه ..

برام سوال بود که چرا این ویژگی حسن محسوب میشه؟

تو نظرات یکم به نتیجه رسیدم.

من بعد از اون دوره ای که گفتم توی ایتا، فهمیدم مردها گاهی میتونن چقدر عجیب باشن! اینکه حرف هاشون رو نمیگن و احساسات واقعی شون رو طور دیگه ای بروز میدن.

و چقدر حیفه اگه خانم متاهلی این چیزها رو نفهمه و ندونه و به زعم زنانه خودش مرد رو تفسیر کنه و بالعکس.

مثلا درباره همین موضوع پست، من بعد ازدواجم به شدت حساس بودم روی اینکه از هم دور نشیم، ولی دنیا هی برامون این موضوع رو پیش میاورد. خیلی زیاااد.

یادمه همسرم اون وقت ها جوری رفتار می‌کرد انگار اصلا مهم نیست و برای من هم نباید مهم باشه. بعدهااا فهمیدم اصلا اون ظاهر قضیه بوده ومثل خیلی از مردهای دیگه فکر می‌کرده اگه احساسش رو بروز بده من قضاوتش می‌کنم که چه مرد لوسی، یا از ناراحتی اون من ناراحت تر میشم و بی طاقت.

ولی الان، که هنوز هم دوری خیلی پیش میاد، دیگه تمام تلاشش رو می‌کنه زودترین حالت ممکن برگرده. یا دیگه سختش نیست که گاهی بگه دوست ندارم ازتون دور بشم. و این برای من خیلی خیلی قشنگه. نه تنها بی طاقتم نمی‌کنه، بلکه با آرامش و قوت میتونم اون ساعات یا روزهای دوری رو تحمل کنم

در آستانه ی چهل سالگی

در آستانه ی چهل سالگی

با من بیا... من به سوی کسی میروم که قدرت و زیبایی از او معنا گرفته است...

از خوبی های تو _۲

نظرات (۱۴)

ارسال نظر

آخرین مطالب