از خوبی های تو_ 4 :: در آستانه ی چهل سالگی

جمعه, ۱۵ دی ۱۴۰۲، ۰۵:۳۵ ب.ظ

از خوبی های تو_ 4

گاهی به شوخی بهش میگم:

تو مطمئنی بازمانده ی یه خانواده سلطنتی نیستی؟!!

دیدید این خانواده های سلطنتی و درباری، برای خودشون یه شان و‌منزلتی قائلن و برای اکثر ارتباطات و روزمرگی هاشون آدابی دارن؟!!

مثلا وقتی مهمون میاد خونه شون یه مدل خاصی روی مبل میشینن

یا وقتی غذا آوردن با ترتیب و آداب خاصی غذا میخورن

یا وقتی کسی چیزی خنده دار گفت یه لبخند کوچک میزنن و ....

بر عکس ایشون من خیلی زود خودمونی میشدم و در قید اداب خاصی هم نبودم...

و اتفاقا یکی از بزرگترین چالش های اول زندگیمون هم همین تفاوتمون بود... مثلا ایشون اصلا دوست نداشتن من توی جمع باهاشون شوخی کنم... هنوز هم همینن...

اینها اوایل زندگی مون برام آزار دهنده بود... من مدلم اینطوری بود که اگر کسی رو دوست دارم توی جمع میزان صمیمیتم رو بروز میدادم و گاهی شوخی های مودبانه میکردم... اما خانمم از این کار متنفر بود...

اتفاقا اصلا هم تکبر ندارن... شخصیتشون اینجوریه... چون وقتی با هم هستیم شوخی هام رو دوست دارن و خیلی هم خاکی پاکی هستن... منتها توی جمع دوست ندارن حریمهای شخصی رو بروز بدن...

کلا خیلی مراقب حریم ها هستن... خط قرمز پر رنگی دارن در این زمینه... برعکس بعضیا که دوست دارن همسرشون توی جمع بهشون محبت کنه، خانم من اما این میلش رو‌کنترل میکنن... و بیشتر دوست دارن توی جمع اگر هم محبتی بهشون میشه خیلی بسته بندی اجتماعی داشته باشه... و خیلی خودمونی نباشه...

همه رو‌گفتم که به اینجا برسم:

یه روز گفت بمون خونه صبح باید به کلاسی برسم و بچه ها خوابن، تو پیششون باش من میرم زود برمیگردم... وقتی برگشت، تقریبا دیرم شد، گفتم دیرم شد، حالا با ماشین میرم که برسم...

گفت: نمیشه با اسنپ بری؟ عصر امیرعباس کلاس داره... سختمه با آژانس برسونمش...

گفتم اخه دیرم شده...

گفت: میدونم، من حرفی ندارم با آژانس برم ولی رانندهای آژانس اکثرا حرف های اضافه و غیرضروری با آدم میزنن و من دوست ندارم...

بیخود سر صحبت باز میکنن، من از این اخلاقا بدم میاد و اذیت میشم...

لحظه ای مکث کردم... یادم اومد که همیشه با نامحرم، حتی برادر من و باجناق هام، حریمی رو حفظ میکنه و یک حریم محسوسی بین خودش و اونا میذاره در حالی که با برادراش اصلا اینطوری نیست... با برادراش خیلی صمیمی میشه اما در بین خواهراش فقط ایشون هستن که مقیدن روی حفظ حربم با نامحرم...

وقتی قضیه آژانس رو گفت: تحسینش کردم و با خودم گفتم چقدر تو ازش عقبی...

ببینید بزرگواران

شاید بعضیا این اخلاق رو دوست نداشته باشن و بگن یه حساسیت اضافی هست

به نظرم لازمه بازم بگم

من بعد از ۱۲ سال زندگی دارم این اخلاق رو تحسین میکنم... دارم عمق تاثیر این خلق راسخ در وجود ایشون رو میبینم...

ایشون با سختی کشیدن پای این تقید، نوری رو وارد زندگی و نسل ما میکنن که من اگر با هر بیانی بخوام مطرحش کنم فقط خرابش کردم...

پس خودتون به این موضوع فکر کنید... خودتون بیاندیشید چرا یک مرد برون گرای اهل ارتباط و معاشرتی و زود پسرخاله شو داره اخلاقی رو از همسرش برجسته و تحسین میکنه که قطعا برای خودش هم اون اخلاق و تقید همسرش محدودیت ایجاد میکنه... حتی تنش ایجاد میکنه...

چون توی این موضوع هم مغرب و مشرقیم...

اما دوست دارم تقیدش رو... و خدا رو شاکرم...

خدا میدونه من آدم متعصبی نیستم... و اگر دارم این اخلاق همسرم رو تحسین میکنم به خاطر نورش هست... به خاطر منفعتش هست...

اصل این تقید همسرم نوری داره که خدا منت گذاشت و این نور رو در نسل من قرار داد... این تقید ایشون رو هیچ کدوم از خواهراش ندارن... و جالبه بدونید تحلیل من اینه که همسرم من خیییلی لطافت روحی بیشتری داره نسبت به خواهراش... اونا خیلی نگران عرف هستن و میگن ما اگر فلان انعطاف رو در تعاملاتمون با نامحرم نداشته باشیم، طرف مقابلمون ناراحت میشه، اما همسر من میگه خب ناراحت بشه...

و جالبه که خانم من که توی این مسائل اینقدر مقیده، تا حالا یکبار هم به من نگفت چرا گاهی با استاد ( یه خانمی هستن) نیم ساعت صحبت کردی... اتفاقا چون من زبان تبیین قوی تری دارم، گاهی از من میخوان مشکلات ایشون رو هم به استاد بگم یا اگر خودش میخواد با استاد مطرح کنه، بهم میگه تو هم باش پیشم، تو حرفهای استاد رو یه جور دیگه میفهمی و نکاتش و اشاراتش رو بهتر متوجه میشی...

هیچ وقت بهم نگفت چرا با یک خانم میشینی حرف میزنی...

در حالی که خواهراش اگر بودن قطعا به این موضوع خرده میگرفتن...

دوستان من، قصد من بیان خلق های نورانی هست...

چیزی که یک زن برای حفظشون، کم طعنه نشنید و کم با شیطان مقابله نکرد...

حالا خواه پند گیرید و خواه ملال..‌

یا علی

۱ ۰۲/۱۰/۱۵

ن. .ا

۱۵ دی ۰۲ ، ۱۷:۵۳

ماه زده

مادر من هم دقیقا همین مدلیه

من اصلا مادرم رو ملکه سیو کردم !

چون شبیه ملکه ها رفتار می کنه

هر لباسی رو نمی پوشه، توی مهمونی دادن، مهمونی رفتن، هدیه دادن و چیزای دیگه آداب مخصوص به خودش رو داره

از وقارش هم که دیگه نگم

بچه که بودم ۴ ۵ سالم بود وقتی مادرم می خواست با یه آقای نا محرم حرف بزنه وقتی چادرش رو می انداخت روی سرش و رو می گرفت و وارد می شد احساس می کردی یه عابده ی مومنه ی مخدره وارد شده

همه سرشون رو می انداختن پایین

البته من فکر می کنم این می تونه یه تیپ شخصیتی هم باشه

چون من اصلا شبیه مادرم نیستم

مثلا مامان من ۲ ساعت هم مجبور باشه کنار خیابون منتظر بایسته هیچوقت روی جدول نمی شینه ولی من همون یه ربع اول نشستم

یا اگه یه جا حقش رو ندن خیلی جلو نمی ره براش ولی من تا قدم آخر می رم جلو

و یا کلا رفتار هاشون که با هرکسی معاشرت نمی کنن ولی من با خیلیا دوست می شم و معاشرت می کنم و از زندگیشون درس می گیرم و چیزای دیگه

من تحسینشان می کنم ولی خودم مدل شخصیتیم جوری نیست که بتونم صد درصد مثل ایشون رفتار کنم

۱۵ دی ۰۲ ، ۱۸:۱۸

De Sire

سلام

خدا حفظشون کنه ان شاء الله . خدا رو شکر که آنقدر راسخ هستن رو این خصوصیات خوب. واقعا کمیابه این خصوصیات

و الحمدلله که خدا به شما دیده زیبایین داده که بتونید خوبی ها رو ببینید

۱۶ دی ۰۲ ، ۰۰:۳۶

فاطمه

سلام و رحمت

انشاالله خدا برا همدیگه حفظتون کنه، چقدر خوبه که اینقدر جزئی می‌نویسید، هم برا منی که خانم هستم خوبه، احیانا فکر نکنم فردی غیرعادی هستم و نیاز به اصلاح خود دارم و خلاف میلم تغییر رویه بدهم، و آقایون مذهبی هم متوجه بشوند در برخورد با خانم مقید انتظار نداشته باشند تو جلسه دوم خواستگاری باهاشون صمیمی بشند...بنده خدا کلی روی غیرت و عدم ارتباط با نامحرم تاکید داشت، بعد میپرسه شما همیشه اینقدر جدی هستید!

۱۷ دی ۰۲ ، ۱۰:۵۵

فکر میکنم این مسئله ای که مطرح کردید ربطی به بیان کردن یا نکردن شما نداره، از این لحاظ قابل تفکیک هستن این خصوصیات که زمان رسیدن بهشون ، در حضور و یا عدم حضور شما بوده، با کمک یا بی کمک شما بوده، اما توی این ماجرا که ما با گفتن نفاط مثبت میتونیم به تداوم اون کار خوب کمک کنیم یه بحث دیگه ست

اتفاقا توی همین کتابی که از عین صاد دستمه در مورد یه عملی صحبت میکنه به اسم تواصی ، نمیدونم خوندید یا نه، این که گاهی آدم کم میاره توی تداوم یه کار خوب، روحیه دادن یه مومن دیگه میتونه اونو پیش ببره ، شاید یه روزی خانوم شما خسته شد از اینکه هی راست گفت و هی شما دیر رسیدید، اون روزه که تشویق شما میاد توی ذهنش و ادامه میده به اون معروف ...

۱۷ دی ۰۲ ، ۱۲:۵۱

.. میخک..

یه سوال بی‌ربط طور

کلا صحبت میکنید با خانومتون؟ هیچی رو بهشون نگید خب گفتگو شکل نمیگیره که

۱۷ دی ۰۲ ، ۱۹:۲۵

سلام علیکم (مجدد)

شما لطف دارید

خب این سوالی بود که امیدوار بودم نپرسید ولی پرسیدید😃

من واقعا نمی تونم مدل شخصیتم رو عوض کنم

البته خیلی تلاش ها انجام دادم و نحوه ی تعاملم با نا محرم بهتر هم شد ولی آخرش اون مدلی نیستم که بگم فلان طور رفتار می کنم . اگه طرف ناراحت هم شد خب بشه

مثلا اگه یه آقایی یه صحبتی رو باهام مطرح کنه و بخواد ادامه بده بهش نمی گم لطفا غیر ضروری صحبت نکنید

یعنی به نظرم ممکنه که طرف مقابل متوجه این قضیه نباشه و قصد بدی نداشته باشه و اینطوری صریح حرف زدن باعث میشه آزرده بشه و حرمت ها شکسته بشه

در این شرایط ترجیح می دم گوش بدم ، یا اگه حل مشکلشون در توان من نبود ارجاع بدم

تا جایی که ممکن باشه تو روی طرف واینمیستم

حتی بار ها شده که مستقیما پیشنهاد نا به جا دادن ولی خودم رو به تغافل زدم که انگار نشنیدم و فرصت داشته باشن ازش برگردن

برای همین هم نمی تونم از یه حدی به بعد نحوه ی تعاملم رو تغییر بدم

تا این لحظه تنها راهکاری که بهش رسیدم کاهش حداکثری مواجهه بوده

یعنی همون که حضرت فاطمه سلام الله علیها فرمودن :

برای زن هیچ چیزی بهتر از این نیست که مرد نا محرمی را نبیند و مرد نا محرمی او را نبیند .

از روابط غیر ضروریم با آقایون می کاهم تا مجبور نشم زیاد از درونیات خودم بروز بدم .

وگرنه طرف ۱ ساعت اول فهمیده که آدم مهربونیم و دلم نمیاد کسی از دستم ناراحت بشه... :}}

برای فضای مجازی هم بازم خیلی گیر ها هست

سعی می کنم نام کاربریم مجهول باشه و جنسیتم رو حتی الامکان مشخص نکنه

ولی آخرش هر زنی که بتونه حرفش رو بزنه و نگران برادران و خواهران دینیش باشه و نتونه صریح و برنده جواب بده و دافعه داشته باشه برای نامحرم به این معنی نیست که زن بی حیاییه یا چیزای دیگه

همونطور که بعضی از خانم ها و آقایون مدلشون به صورتیه که با همجنس و نا همجنس خودشون به اون صورت تعامل نمی کنن و عدم تعاملشون به خاطر تلاش برای خودداریشون نیست و صرفا تیپ شخصیتیشون ایجاب می کنه

۱۷ دی ۰۲ ، ۲۲:۰۲

خیلی ربط داره البته ....

مودم نسبت به این سلسله پست ها اینطوریه که :

آفرین به خانمِ شما.

اونقدر ها حرف اضافه تری نیست دیگه 😃

۱۸ دی ۰۲ ، ۰۰:۵۳

zynb am

علت نورانی بودن اون رفتار ، نور بودنِ حقیقت پشتش هست .

حقیقت پشتِ این‌که همسر شما از رو‌به‌رو شدن و هم‌صحبت شدن با نامحرم دوری می‌کنن صفت حیا و تعبدشون هست .

حیا نور داره و تعبد نیز..

و جدای از این مطلب ، خاصیت وجودی انسان اینه که وقتی عملی رو مطابق اون برنامه‌ی روحی وجودی خودش انجام میده و تطبیق برنامه و عمل بدن با موفقیت انجام می‌پذیرد ، خواه ناخواه از خودش چیز مثبتی رو نشون میده . حالا بهش بگیم نور.. بگیم انرژی مثبت.. اخروی نگاه کنیم بشه ثواب و بشه اجر و بشه بالا رفتن مقام و..‌ این چیزا.

منظورم از بدن که همین بدن دنیاییمون هست و منظورم از برنامه همون چیزی هست که خدا به عنوان یک راه و روش درست برامون قرار داده در جهان هستی .

یکی از این برنامه‌های وجودی ( که به نظرم زن و مرد هم نداره ، اما برای زن و طبق خاصیت وجود جنس زن انگار مطابق‌تر هست.. درصد بیشتری رو برای زن در نظر گرفتن احتمالا:) ، وجود حیا هست . این برنامه حیا وقتی با وجود همسر شما طی یک عملی مطابقت پیدا می‌کنه ، نتیجه‌اش میشه اون نوری که شما فرمودید.

امیدوارم با استفاده از این مثال‌ها تونسته باشم منظور ذهنیم رو درست برسونم برای همه قابل درک باشه

ایراد بی‌سواد بودن همینه دیگه.. این‌که یه بی‌سواد مثل من نمی‌تونه خوب توضیح بده . باید ببخشن همه مخاطبینی که این پیام رو می‌بینن 🙏🏻🙏🏻🙏🏻

۱۹ دی ۰۲ ، ۱۱:۳۴

صـــالــحـــه ⠀

حالا که همه نظراتشون رو دادند، من یه چیز بامزه در مورد خودم بگم. یه جورایی شبیه اعتراف هم هست.

خب من دوران نوجوانی‌ام رو ایران نگذروندم. زندگی در خارج از کشور هم اقتضائاتش فرق داره. مثلا من با دو تا پسر همکلاسی بودم. اونا همسن و همکلامم بودند. با این وجود من تازه دختر نجیبی بودم که وارد بازی‌های پسرونه گروهی نمیشدم. می‌رفتم تو کتاب‌خونه کتاب می‌خوندم. اما بلاخره همین‌که گاهی قایمباشک با شرکت همه‌ی بچه‌های مدرسه بازی کردیم و اینا خوب نبود... اصلا خوب نبود. ولی من چون تازه از دوران کودکی خارج شده بودم و کسی هم تذکری نمیداد و منم اصلا نمی‌دونستم تبعات این جور تعاملات چیه، خیلی آسیب دیدم.

جوری که دخترخاله‌ام می‌گفت: صالحه تو حجابت صده، اما حیات پنجاهه. اما من حجابم پنجاه، حیا صد. (این همیشه اسباب خنده ما بود.)

ولی بلاخره بازگشت به ایران در همون پونزده سالگی و حج عمره‌ای که قبلش رفتیم، به نظرم خیلی برکت داشت.

یه بار سر کلاسی بودم که معلمش کتاب‌های شهید مطهری درس میداد. گفت: حیا اگر از بین بره، دیگه برنمی‌گرده.

من نمی‌دونم واقعا و در حقیقت حیام در اون دوران کم شده یا نه، اما معتقدم حیا زیاد هم میشه.

بعد هم شاید باید فرق بذاریم بین جسارت و شجاعت داشتن با بی‌حیایی. من شجاعتم رو حفظ کردم اما خیلی حریم‌ها به خودم اضافه کردم...

مثلا من به خاطر دانشگاه رفتن خیلی اسنپ گرفتم اما در ۹۹ درصد مواقع اجازه نمیدادم راننده وارد حریمم بشه. صحبت می‌کرد، جواب نمیدادم. فقط دو سه مورد رو به خاطر دارم در این دو سال، با راننده صحبت کردم و دلیلی هم داشت.

یا اینکه ما یازده ساله که ازدواج کردیم و دوستانی یازده ساله داریم. و در این یازده سال، ما انقدر حریم حفظ کردیم که اخیرا پیش اومد ما رفته بودیم خونه یکی از دوستان در قم. داشتیم جمع و جور می‌کردیم که راه بیافتیم به سمت تهرام. من توی آشپزخونه خونه دوستمون بودم و داشتم یه مقدار تمیزکاری می‌کردم. دوست همسرم (نه صاحب‌خونه) دو تا ظرف آورد ولی روش نمی‌شد بده به من که بشورم‌. (حالا این آقا یک درصد خجالتی نیست.) خانومش رو صدا زد که خانومش به من بگه لطفا اینا رو هم بشور.

من میگم شاید حتی می‌تونست بذاره اونجا و بره. ولی انقدر حریمی که برای خودم ایجاد کردم جدی بود که ایشون همینکار رو هم نکرد. حالا چطوری من این حریم رو ایجاد کردم؟

یکی از کارهایی که می‌کنم اینه که هر مرد نامحرمی با من شوخی کنه ولو غیر مستقیم و در لفافه یا حرفی بزنه خلاف شانم، طوری رفتار می‌کنم انگار وجود خارجی نداره. یعنی نشنیدم... ابدا برام مهم نیست...

من دیدم خانوم‌هایی که باهاشون شوخی میشه، ادامه میدن. مثلا اون موضوع رو چند دقیقه سوژه مکالمه‌شون با خانم‌ها می‌کنند. من خیلی بدم میاد از این کار.

ولی حالا شجاعت یعنی چی؟ همین پارسال بود که همین آقای دوست شوهرم که گفتم، با وجود اینکه همسرش به لب‌تاپ نیاز داشت، اما نمی‌خواست بخره براش. و چون نیاز دوستم خیلی جدی بود و یه سری اشتباهات فکری در ذهن آقایون وجود داشت، من شاید نیم ساعت بیشتر براشون صحبت کردم. و این کار من نه در ده سال قبلش تکرار شده بود و نه بعدا تکرار شد. اما ما نتیجه رو گرفتیم و دوستم لب‌تاپ‌دار شد...

من با این مطلب شما؛ با خانومتون خیلی احساس نزدیک بودن کردم. این احساس مشترک میان ما خانوم‌هاست. من خیلی این احساس رو دوستش دارم. اگر یه جایی ببینم فردی حیا و ایمانش رو کاملا درست داره خرج میکنه، خیلی خوشم میاد. چون بعضی خانم‌ها اونطور که حق این حیاست، خرجش نمی‌کنند. خودم هم دوست دارم بیشتر کاربست صحیح و به جا و ملازم با ایمان رو یادبگیرم و عملی کنم.

۲۳ دی ۰۲ ، ۰۲:۳۷

.. مَروه ..

من این سری مطالب رو خیلی دوست دارم.

با اینکه زمان خیلی محدودی برای وبلاگ دارم الان،ولی اینها رو دوست دارم حتما بخونم، چون انقدررر نمایش ایمان تو رسانه کم شده، تشنه ی تشنه ام براش...

من هم یه تجربه شبیه صالحه و یه تجربه شبیه خانم شما دارم.

از این جهت که من تمام همسن و سال هام توی فامیل پسر بودن و دخترها با اختلاااف سنی،تا یه سنی که همیشه همبازی بچه ها و یه جورایی سرپرست شون بودم ولی بزرگتر که شدم دلم میخواست برم توی جمع بزرگترها.

همیشه کنار داداش هام تو جمع نوه های بزرگ میرفتم. خاله ها هم بودن و بازی های جمعی می‌کردیم... بزرگتر که شدم، اولین خواستگار که اومد، به خودم اومدم دیدم توی اون جمع فامیلی مذهبی تقریبا همه به همدیگه محرمن، و من به عنوان دختر بزرگ بالغ، دارم آسیب می‌بینم! شاید خودم متوجه نیستم و برام عادی شده...

کم کم سعی کردم فاصله بگیرم ، اولش سخت بود، کلا از شور و هیجان جوانی داشتم جدا می‌شدم، اما بعد مدتی موضوعات و جلوه های دیگری هم تو مهمونی ها برام باز شد وخیرو برکات زیادی برام داشت این قضیه. ( شاید یه بار این سیر تحولم رو بنویسم)

و تجربه شبیه خانم شما، اینکه من دارای آدابی شده بودم، خیلی دقت می‌کردم روی حرف هام، رفتارم، موقعیتم و ...، و بعد ازدواج فهمیدم خیلی درونگراتر از تصورم هستم. چون در تعامل با نزدیکان اونطور نبودم، خودم رو برونگرا شناخته بودم.

اما همسرم که اومد، دیدم چقدررر اجتماعی، پر شر و شور و عشق مهمانی و سفره، خیلی برام سخت شد. برای ایشون هم قطعا.

اوایل هم من به ایشون گیر می‌دادم و هم ایشون به من.

ولی الان دیگه تا حد خوبی با هم تطبیق پیدا کردیم الحمدلله.

خیلی دوست دارم بعضی چیزها رو بنویسم شاید به کار بقیه بیاد، چلی از همین قیاس پیش اومدن می‌ترسم

۲۳ دی ۰۲ ، ۰۲:۴۷

مثلا درباره همین بازی جمعی

اوایل تو مهمونی های دوستانه اگه کم بودیم منچ بازی می‌کردیم، البته نه با هر کسی

بعدتر، تو جمع بزرگتری از دوستان ، پیشنهاد پانتومیم و مافیا و ... دادن ، چند باری بازی کردیم ولی کن اصلا حس خوبی نداشتم

از طرفی نیاز همسرم به هیجان، شادی و مدل شخصیتی اش و دوری اش از همه خانواده باعث میشد نخوام جلوی ارتباط با دوستان همشهری اش رو بگیرم و گرچه برای خودم خیلی سخت بود، گاهی فضای فکری و دغدغه های بعضی خانم ها واقعا آزارم میده!

ولی خب بعد مدتی، دیگه حی کردم داره صمیمیت ایجاد میشه ( از نگاه همسرم نگران نبودم، ولی توی اون جمع و برای بقیه داشت یه سری چیزها عادی میشد. مثلا حجاب ها هر سری آب می‌رفت، نگاه ها، شوخی ها و ...)

و این رو با تردید می‌نویسم چون من هم به شدت بیزارم از اینکه کسی همسرم رو قضاوت کنه یا برچسب منفی بزنه. ایشون روی این مسائل توجه کافی نداشت شاید چون خوشبین و خوش مشربه، و اینکه گاها انقدررر تذکرات و حساسیت های نا به جا در اطرافش بوده و با لحن بد و خشم ناصواب اینها رو شنیده، که دیگه ظرفیتش برای حرف درست و حق هم پر شده.

یه بار توسل کردم و صمیمانه براش گفتم که من به علت همین آسیب هایی که ممکنه پیش بیاد تو نوجوانی ، بازی جمعی مختلط رو ترک کردم و ... دلایلم رو گفتم و گفتم هر طور خودش می‌تونه سعی کنه این قضیه به مرور کم بشه.

ولی خب واقعا خدا کمک کرد و توسل جواب داد. بدون بی احترامی و دلخوری، خود به خود یه جوری شد که الان یک سال بیشتره شاید کلا یک یا دوبار فرصت بازی پیش اومده.

یعنز اصلا خود اونها هم دیگه نمیگن انگار، یه بار بچه مریض میشه، یه بار یکی دیر میرسن و ...

۲۳ دی ۰۲ ، ۲۰:۵۶

خیلی وقت بود نیومده بودم وبلاگ ها رو سر بزنم. نشانی اینجا رو هم نداشتم، اتفاقی تو یکی از وبلاگ ها دیدم

چقدر اشتباه املایی داشتم تو نظرات!

در آستانه ی چهل سالگی

در آستانه ی چهل سالگی

با من بیا... من به سوی کسی میروم که قدرت و زیبایی از او معنا گرفته است...

از خوبی های تو_ 4

نظرات (۱۵)

ارسال نظر

آخرین مطالب