از خوبی های تو _ ۶
ایشون بارها به من گفتن، تو از من بهتری... در مورد فلان موضوع تو از خدا بخواه... تو به خدا نزدیکتری... تو موقع نمازت دعا کن فلان مشکلمون حل بشه... و واقعا به دعای من اعتقاد داره...
:(((
میفهمم تعارف نمیکنه هاا، واقعا باورش اینه که من نور بیشتری دارم از خودش...
و اصلا دوست ندارم اینو شرح بیشتری بدم، شاید مرکز ثقل تمام خوبی هایی که تا حالا از ایشون گفتم همین خوبی شون باشه که با وجود اینکه برام مسلمه که نورانیتی داره که من به گرد پاش نمیرسم اما باورش اینه که من مقرب ترم به خدا...
خود این مرام، نور هست... اینو هم به روش نیاوردم...
دوستان بزرگوار، مخاطبان گرامی
متاسفانه من در زمینه ازدواج و روابط زوجین و عشق و علاقه بینشون و ... خیلی ادعام زیاده... خیلی هم سعی کردم خودم رو اصلاح کنم، نشد متاسفانه... اما ادعا اینجاست که خیلی از مسائلی که در مورد ازدواج میگم به اطرافیانم، باور زمان مجردیم هست و بعد از ازدواج هم همچنان روی همون حرفا هستم...
ولی
یک ولی بزرگ...
الان میخوام حرفی رو در مورد ازدواج بزنم که در زمان مجردیم اینو نمیفهمیدم... بعد از ازدواج هم تا همین چند سال پیشا هم درکی ازش نداشتم...
واقعیت اینه که بین زن ها و مردها هیچ علاقه ی پایداری بوجود نمیاد...
علاقه های گذرا چرا... زیادم هست... اما علاقه ی پایدار نچ...
هیچ امتیازی نیست که انسان کسب بکنه، و بگه این امتیاز دیگه آخرت امتیازاست و به این خاطر برای همیشه محبوب خواهم بود...
هیچی وجود نداره...
اگه فازت مسائل اجتماعی و اقتصادیه، هیچ جایگاه اجتماعی و اقتصادی ای علاقه ی پایدار ایجاد نمیکنه...
اگه فازتون مذهبیه... حتی ولی خدا هم همسرت باشه تضمینی برای علاقه ی پایدار نیست...
اگه فازتون ظاهر و زیبایی و تیپ و هیکله... هییییچ...
زن و مرد از اون جهت که خودشون امتیازات و توانمندی هایی دارن قدرت جذب علاقه ی پایدار دیگری رو ندارن...
خیلی اسفناکه نه؟!!!
خب به چه امیدی یه مرد، عمری خرج یه زن رو بده و براش امکانات و رفاه تهیه کنه؟!!! و یک زن عمر و جوانی و فرصت هاش رو بذاره تا یک مرد رو رغع و رجوع کنه و براش بچه بیاره و ....
هیچی نمی تونه ما رو به صورت پایدار به همسرمون متصل کنه...
این خیلی بده...
خب من دیگه باز نکنم ، دوستان برن بررسی بکنن که اگر شما بر اساس تعهدتون پای همسرتون بمونید اما علاقه ای بهش نداشته باشید و هیچ وقت هم بهش خیانتی نکنید، بازم فرصت هایی که از دست میدید در این زندگی خیلی خسران بزرگی هست...
علاقه و محبت پایدار...
اگر نباشه خسران بزرگی هست و من شک ندارم در یوم الحسرت از بزرگترین حسرت های ماست... مثلا میبینیم ما میتونستیم فرزندی مثل امام خمینی بدنیا بیاریم اما چون نتونستیم محبت پایدار ایجاد کنیم، نشد...
یک راه برای ایجاد محبت پایدار وجود داره...
محبت پایدار رو خدا جعل میکنه در قلب های زوجین...
برید ببینید خدا در ازای چه چیزی و چه کاری این محبت رو جعل میکنه...
اگر خدا نخواد این محبت رو جعل کنه، تماااااام فانتزی های ازدواجت هم که به واقعیت بپیونده... بازم اون محبت پایدار ایجاد نخواهد شد...
برو ببین خدا در ازای چی محبت پایدار رو جعل میکنه...
البته من یه راهنمایی میتونم بکنم:
این یک رزق من حیث لایحتسب هست...
حالا بهش فکر کنید...
یا علی
چند وقته درگیره این موضوعم. چه غصه ها که بابتش نخوردم.
البته من بلد نیستم با این عمق بهش نگاه کنم. یا شاید درستش این باشه که زاویه دید من از یه وجه دیگه بود.
فقط میدونم که احساس نا امنی شدیدی به دنبال خودش برای آدم در پی داره.
فعلا بعد کلی کنکاش به این رسیدم که هر کسی، فارغ از طرف مقابلش، باید برای رسیدن به نقطه مطلوب خودش تلاش بکنه. آدمی که از درون رنگ و بوی خوب بده، نا خودگاه کشش طرف مقابل رو هم خواهد داشت. کنارش هم تدبیر ریز داشته باشم برای مطلوب شدن طرف مقابل. یا کمک به حفظ خوبی هاش.