و بوالدین احسانا

فرض کنید یک خانم که انسان متعادلی هم هست، موانع عجیب و غریبی برای ازدواجش داشته و دوران مجردی طولانی و سختی داشته و خیلی اذیت شده و بعد از سالیان زیاد، به بهترین شکلی که حتی در رویای خودش هم نداشته ازدواج می‌کنه... 

و هر روز در زندگی متاهلیش، براش ذکر این هست که خدا چه لطف عظیمی بهش کرده...

سوال من اینه:

حال این خانم بعد از متاهل شدن، در مواجهه با مجردهایی که از نعمت ازدواج محروم هستن چیه؟!!!

---

---

فرض کنید مردی بسیار مسئولیت شناس و اهل خانواده، سالیانی دراز از فقر و تنگ دستی رنج میبرده، و بسیییاری از اوقات برای حفظ آبروی خودش، حقیقتا در پیشگاه خدا مضطر می‌شده...

سالها هر کاری به ذهنش رسیده انجام میداد اما از این فقر نجات پیدا نمی‌کرد... 

و مجبور بود سالیانی همسر و فرزندانش رو در تنگی معیشت مدیریت کنه...

ایشون بعد از سالها براش گشایش بسیییار خوبی اتفاق می افته، و زندگی مالیش زیر و رو میشه...

دیگه همه چیز براش فراهمه...

 

سوال من اینه:

میتونید تصورش رو بکنید حال این مرد بعد از رسیدن به گشایش، نسبت به انسانهایی که از فقر رنج میبرن چگونه هست؟!!

---

---

ساعتها میتونم مثالهای مختلف بزنم و اون سوال رو بپرسم...

خدا به طرز عجیبی برای اولیای خودش و مومنین گشایش ایجاد میکنه، و وقتی اونها در اجتماع قدم میزنه و انسانهای درگیر محرومیت ( از انواع محرومیت های معنوی و مادی) رو میبینه، بیچاره میشه...

برای اینکه بگم و وصف کنم حال اون مومن یا ولی خدا در مواجهه با محرومیت های انسانها چگونه هست، راهی جز مثال زدن و دعوت به تفکر و پرسیدن سوال نداشتم...

خدا اینطوری برای اجتماع پدر و مادر ها می سازه...

یخرجهم من الظلمات الی النور که برای شخصی رخ بده، وقتی ببینه دیگران در ظلمات هستن ( از انواع مختلفش) چون مزاجش سالمه، بیچاره میشه برای اهل ظلمت...

چون خودش هم از همون ظلمات به سمت نور هدایت شد...

بعد میبینه چقدر این نور براش حصن درست کرده، چقدر اون رو در حاشیه ی امن قرار داده... چقدر لذت و خوشی بهش داده شده... اما انسانهای اطرافش غالبا دچار انواع محرومیت ها هستن... و چون مزاج سالمی داره، این تبدیل میشه براش به یک اضطرار جدید در برابر خدا...

 

از دل این آدمها، حضرت امام بیرون میاد...

حضرت آقا بیرون میاد...

نوجوان ۱۲ سیزده ساله جنگ تحمیلی بیرون میاد...

محسن حججی بیرون میاد...

کلی انسانهای گمنام اما مبارک دیگه بیرون میان...

 

و خدا میفرمایند:

من ولی خودم رو در بین انسانها پنهان کردم، تا به خاطر احترام به ولی من، همه مردم به همدیگه احترام بذارن.

 

 

واقعا مومنین میشن مصداق این بیت:

دیوانه کنی، هر دو جهانش بخشی

دیوانه ی تو هر دو جهان را چه کند...

 

اسمش رو نذارم ولی یا مومن...

خدا برای اجتماع، پدر و مادرهای متعددی قرار میده...

وقتی معنای پدر و مادر رو اینجوری میفهمم، این آیه ی قرآن برام جلوه ی دیگه ای پیدا می‌کنه:

و بوالدین احسانا...

تقدیر_ موفقیت (۲)

یه تصویر و روایتی در مستند شنود مطرح شده بود که خیلی اصل و کد داشت، خیلی موید باورهای من بود...

و به نظرم خالی از لطف نیست مطرح کردنش:

قبل از طرحش بگم که این آقای راوی چون دیده بود در دنیای بعد از مرگ دستش خالیه و فرصتی که بهش داده شده بود بابت برگشت به دنیا، تصمیم گرفته بود هر جوری هست کمک کنه به دیگران در مسیر خیر و حق...

 

در همین جستجو برای کمک به دیگران، به یک افسر اطلاعاتی برخورده بود که روی تخت بیمارستان بود اما داشت توی لپ تاپش اطلاعات یه کیسی ( کیس اطلاعاتی) رو بررسی میکرد, دنبال یه مطلبی میگشت که اگر پیداش میکرد خیلی کار بزرگی شکل می‌گرفت...

مثل این بود که دست یک شبکه بزرگ معاند علیه نظام رو میشد و میشد کار عملیاتی انجام داد...

این آقای راوی می‌گفت من می‌دیدم اطلاعاتی که میخواد توی صفحه لپ تاپش جلوش بازه... اما این افسر اطلاعاتی توجه نمیکرد، هی صفحات مختلف باز میکرد و حواسش پرت میشد به صفحات دیگه...

 

راوی می‌گفت خیلی فکر میکردم چطور توجه اش رو به اون صفحه اصلی جلب کنم اما به دفعه تلفنش زنگ خورد و همسرش پشت خط بود...

یک بگو مگوی حسابی توسط همسرش پشت تلفن شکل گرفت سر یه اختلاف بیخود با مادر و خواهر این آقای افسر اطلاعاتی...

این بگو مگوی تلفنی اونقدر ذهن این افسر رو بهم ریخت که کلا لپ تاپ رو بست و صفحه هم رفت و دیگه نتونست اون رو پیدا کنه...

 

می‌گفت توجه کردم دیدم چون نیت این افسر این بود که این کیس رو کامل کنه و به مقام بالاترش ارائه بده و ترفیع بگیره، این نیت، دست شیاطین رو باز گذاشته بود تا در کارش اختلال کنن و نذارن این تلاش به نفع حق تمام بشه...

 

می‌گفت هم پرت شدن حواسش پشت لپ تاپ توی صفحات مختلف، کار شیاطین بود، هم خطورات ذهن همسرش و اون دعوای تلفنی کار و القای شیاطین بود...

 

حالا به این فکر کنید حاج قاسم چطور بدون امکانات و ادوات نظامی، تونست اینقدر اهداف انقلاب اسلامی رو جلو ببره...

مهمه که ما لیاقتی پیدا کنیم تا محل بروز اراده ی الهی بشیم برای تحقق اهداف الهی در زمین...

اینکه باید چکار کنیم مال مراحل بعدی هست...

مرحله اول:

دلمون میخواد؟!!!

اگر دلمون میخواد، بی قراری هم داریم بابتش؟!!!

 

خود همین مرحله ی اول ، راه رو برای مراحل بعدی باز می‌کنه...

 

یا حق

هاجر

به نظر من این یک دروغ بزرگ هست که زنها در گذشته، در محاق بودن و در عصر جدید عرصه بیشتری به زنها داده شده...

زنها همیشه رکن بزرگ و تاثیر گذار تاریخ بودن...

این باور عمیق منه...

 

کسی که زندگی مشترک رو با نگاهی واقع گرایانه و روانشناسانه درک کرده باشه، این دروغ رو باور نمیکنه که زنها در گذشته، تاثیر در تحول تاریخ و زمانه نداشتن...

من حتی زندگی عشایری که یک زندگی کاملا مردسالار هست بر اساس تعریفات عصر ما، رو زندگی ای میدانم که زنها بزرگترین تاثیرات رو در همون جامعه کوچک خودشون دارن... ای بسا بیشتر از مردها...

 

و من با این باور دارم به حضرت هاجر فکر میکنم...

حضرت هاجر چگونه یک دوره ی زیست بشریت رو تحت تاثیر قرار دادن؟!!

وقتی حضرت ساره حاضر نشدن ایشان را بپذیرند، ایشان اون بیابان لم یزرع، خشک و بی آب رو چگونه پذیرفتن؟!!

 

به من نگید به تبعیت از حضرت ابراهیم، چون مامور الهی بود، ایشون هم پذیرفت....

اینقدر بی ذوق و کلی نگر خشک و منطق زده نباشیم...

اینقدر شأن انسان رو پائین نیاریم....

حال حضرت هاجر چه بود؟!!

نحوه ی ارتباطش با خدا چی بود؟!!!

اون پذیرش در وجودش چگونه اتفاق افتاد؟!!

چه میدید؟!!

 

چقدر دوست داشتم با یک دیدگاه تحلیل گر و روانشناسانه، زندگی حضرت هاجر رو بررسی کنم...

این مطلب در راستای مطالب تقدیر _ موفقیت هست

تناقضات

به زور منو زودتر کشونده خونه که بره به کاری بیرون از خونه برسه...

بعد از نیم ساعت که رفت بیرون زنگ میزنه و میگه:

اینکه ایام فاطمیه هست، و می‌خوام برات کیک تولد بخرن، یه جوری نیست؟

میگم: چرا، یه جوریه... نخر...

بعد میگه:

اینکه در مورد این موضوع سورپرایزیت، دارم با خودت مشورت میکنم یه جوری نیست؟!!

میگم: نه، این عادیه...

😐

تقدیر _ موفقیت (1)

گاهی برای زندگیمون هیچ هدف جدی ای نداریم که خیلی بده و به دور از حیات انسانی هست...

 

گاهی هدف داریم، هدفمون هم خیلی جدی هست، اما متناسب با ما نیست.

یعنی یا ما برای اون هدف ساخته نشدیم، یا اون هدف به ما آسیب هایی میزنه که ارزشش رو نداره سمتش بریم، یا هزینه هایی برای ما داره که نشدنیه و از نیمه راه منصرف میشیم...

 

گاهی هم هدفمون، هم جدیه هم متناسب ما هست، هم ما برای اون هدف ساخته شدیم، اما موانعی در مسیر ما قرار میگیرن که نمیتونیم اون اهداف رو به سرانجام برسونیم.

 

یه حالت چهارمی هم وجود داره:

گاهی هدفمون اشتباست، یا بلاتکلیفم در مورد هدفمون...

اما به دفعه تو مسیری قرار می‌گیریم که هم هدف اصلاح میشه، هم موانع برطرف میشه، هم انگیزه مضاعف میشه و واقعا میشیم مصداق این جمله: خدا براش ساخته...

---

---

حالا سوال واقعا اینجاست:

آیا همون‌طور که رنج در زندگی انسانها قابل حذف نیست و گریزی ازش نیست، آیا گره و موانعی که بین ما و اهداف درستمون فاصله بندازه هم یک امر قطعی و حتمی هست؟!!

 

آیا راهی وجود داره که بتونیم اهداف زندگیمون رو جوری تعیین کنیم که هم برای اون هدف ساخته شده باشیم هم رشد واقعی مون حرکت به سمت اون هدف باشه؟!!

 

من الزاما مقید نیستم به این سوالات جواب بدم... فعلا طرح مسئله کردم تا ببینیم روزی همگی ما چی میشه؟!!

 

تجلیات دخترانه

بچه ها سوغات مکه رو که گرفتن، همون موقع پوشیدن

یکی شلوار یکی پیراهن و دخترم هم یه دستبند...

فرداش رفتن بالا پیش خاله، دخترم نه گذاشت و نه برداشت به خاله گفت:

من دوست داشتم برام چادر بخری، من چادر دوست دارم...

 

امروز دیدم خاله صداش زدم و رفت بالا...

یه چادر مشکی و به چادر سفید بهش هدیه داد...

 

ما خبر نداشتیم رفته بالا به خاله گفته من چادر دوست داشتم...

امروز خاله به همسرم گفت اون روز گفت چرا برام چادر نخریدی...

 

این بندگان خدا فقط سه تا پسر دارن... دختر ندارن....

تجلیات دخترک ما حسابی قند تو دلشون آب می‌کنه...

هی میگم به همسرم وقتی من میام خونه، دخترم نیاد دم در و هی منو با القاب مختلف و ناز کردن های دخترونه صدا نکنه ها...

همسرم حریفش نمیشه...

هی هر روز دلشون رو آب می‌کنه....

البته خدا رو شکر خیلی اوقات خونه نیستن....

تنها حسنش اینه که به هوای دختر دار شدن، به سه تا بسنده نکنن و برن تو خط چهارمی

:)))

بار دیگران

میدونید یکی از نیازهام چیه؟

بار کسی دیگه رو هم براش به دوش بکشم...

 

ممکنه کسی بر اساس غفلت خودش یا غفلت دیگران و اطرافیانش بارش رو زمین مونده باشه...

الان نیاز به کمک دیگری داشته باشه تا بارش رو به دوش بکشه...

 

من عمیقاً بهش نیاز دارم...

راستی، شما بار کسی رو به دوش میکشید؟!!

باری که وظیفه تون نباشه...

میدونید اگر بتونید علاوه بر بار خودتون، بار اون رو هم به دوش بکشید، چه اتفاقی می افته؟!!

 

تصورش هم مستی آوره...

سوغاتی مکه

خاک بریزید رو شستم

نگفتم با دست پر از سوغاتی برمیگردن؟

برای همه آوردن

جز من...

فکر کنم آب زمزم مال من بود

:))

.

.

البته که اگرم نمی گفتم سوغاتی می آوردن...

بساط داریم به خدا...

:)))

اسم

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

رضا

نوع ادبیات و استدلال رایج کلامی در بین ما، مسئله تقدیر رو با بحث انحرافی جبر و اختیار درگیر کرد...

در حالی که اگر مبحث تقدیر در ادبیات جامعه با یک رویکرد متناسب زمانه ما مطرح میشد، اصلا سوالی بابت جبر و اختیارش مطرح نمیشد...

و آسیب ارتباط موضوع تقدیر با جبر و اختیار در زمانه ی ما، تولد موضوع «موفقیت» در مباحث مختلف روانشناسی بود...

فکر کنید طرف میخواد فرزند بیاره و شرطیش میکنه به تغییر رفتار مادرشوهر...

خب اومدیم و مادر شوهر نه تنها بهتر نشد، بلکه بدتر شد... توی میخوای همچنان گودرز رو به شقایق ربط بدی و وقت رو هدر بدی؟!

بعد می‌بینید نتیجه ی این اتلاف وقت روی موضوعی که میشد اینقدر مضحک وقت و عمر رو تلف نکنه، این شد که یه سگ یا گربه ی ملوس آورده تو خونه، کلا هوسی هم برای آوردن فرزند دیگه ندارن زن و شوهر...

و تمام...

من تمایل دارم، یک دوگانه بسازم بین موضوع «تقدیر» و « موفقیت»

البته موفقیتی که در ادبیات روانشناسی ازش حرف زده میشه....

 

انسان رضایتش از زندگی وقتی رقم میخوره که تقدیر خوب براش رقم بخوره...

اما متاسفانه اکثر ماها، دنبال موفقیت هستیم...

 

موفقیت، یک هدف تک بعدی هست، یا در حالت خیلی مطلوبش یک هدف چند بعدی...

چند ؟ بعدی ؟

فرض کنید دو بعدی، یا سه بعدی، اصلا برای اینکه معامله جوش بگیره، هشت بعدی...

خوبه؟!!

انسان برای رضایتمندی از زندگیش، به توفیق جامع نیاز داره...

جامع چند بعدی هست؟!!

دیگه بحث عدد مطرح نیست... 

ابعادش، گذشته و حال و آینده آن رو شامل میشه... بی نهایته...

وقتی توفیق جامع نصیب ما بشه، حتی گذشتگان ما، متنعم میشن...

حال و آینده که سرجای خود...

نتیجه متنعم شدن گذشتگان چیه؟

کوچکترینش، دعای اوناست برای ما...

یکی از دعاهایی که ردخور نداره اینه که شما به وقت نیاز کسی، امدادی رو بهش برسونی، و اونوقت در اون حال رضایتی که برای اون شخص حاصل میشه، در همون حال، برات دعا کنه... معجزه می‌کنه این مدل دعاها...

 

من مدتیه می‌خوام مصداقی تر در این مورد بنویسم، اما خدا می‌دونه میترسم...

لذا رو آوردم به گفتن کلیات، تا ببینم بحث به کدوم سمت می‌ره...

 

ما توی زندگیمون، نیاز به رضایتمندی داریم...

آدم ناراضی، نمیتونه خیر برسونه...

و آدم راضی، شاکر میشه...

و آدم شاکر، منبع و منشأ انواع خیرات هست...

 

و ما برای اینکه راضی بشیم، تقدیر خوب می‌خوایم

ولی زمانه ی ما به ما آدرس غلط داد...

گفت برو موفقیت بدست بیار، تا رضایت داشته باشی...

و موفقیت رو هم به صورت ناخودآگاه برامون تعریف کردن...

 

 

حالا فکر میکنید برای بدست آوردن یک تقدیر خوب، به چی نیاز داریم؟