مادر بلاگستان

بزرگترین حسن وبلاگ میدونید چیه بوده برای من؟!!

وبلاگ برای من ذکر ایجاد میکرد... ذکر معنوی

من توی تمام این ده ۱۵ سال سه منبع ذکر داشتم

یکی همسرم و تعاملات با ایشون

دوم نوشتن ها و تبادل نظرات و خواندن‌های وبلاگی

سوم سخنرانی ها

 

توی حداقل یک یا دو سال اخیر مورد سوم ضعیف شد به خاطر کمبود وقت...

 

اما دو مورد اول به قوت خودشون باقی هستن... مثلا همین مطلب قبلی به بحث مفصل بین من و همسرم بوده... چکیده اش رو اومدم تو وبلاگ نوشتم...

 

انسان حقیقتا اهل انس هست...

اگر همیشه بین افرادی باشیم که فقط درگیر مسائل معیشتی و دم دستی هستن، حقیقتا رنگ میگیریم و وجه نفسمون به سمت پائین میشه... و نمی‌دونید آدمای این مدلی چقدر محروم هستن...

 

وقتی محرومیت دور از ذکر بودن رو لمس کنیم، اهمیت ذکر معنوی رو در زندگیمون متوجه میشیم...

خیلی نعمت بزرگیه دوستان...

اصلا دنیا جای ترسناکیه وقتی به منابع ذکر متصل نباشید...

 

حالا در آستانه روز مادر برای تمام کسانی که اینجا کمک کردید که این ذکر برای من ایجاد بشه دقیقا در وقت نزول باران در این شهر بهترین دعای خودم رو کردم...

دعایی که برای شما کردم همون دعایی بود که برای خودم و همسر و فرزندانم هم کردم:

 

الهی که حتی یک ساعت از عمر شما صرف چیزی نشه که بابت اون موضوع و مسئله خلق نشدید...

حتی یک ساعت...

 

حالا فکر کنید به اینکه این دعا در حق همه ما مستجاب بشه... 

بهشت چیزی جز استجابت این دعا نیست.