غیرت دوست داشتنی
حرص خوردنش بابت مطلع شدنش از هرزگی خانمها و آقایون رو با گوشت و پوست و استخوان درک میکردم...
یکی از خانمهای بخش اداری زنگ زده بود به داخلی یکی از مدیران کوچک ( پسر خوشتیپ و خوش قد و خوشگلی هست)واحد تولید، و این دوستم گوشی رو برداشت، اون خانم متوجه نشد شخصی دیگه گوشی رو برداشته و چند جمله ای احوالپرسی های خاص و با عشوه کرد تا بعد متوجه شد اشتباه گرفته...
این دوست ما نتونست فضولیش رو کنترل کنه، و از اون مدیر خوشتیپ پیگیری کرد خانم فلانی چکارت داشت؟
این آقای خوشتیپ هم گفته از من عطر میخواسته، عطری که استفاده میکنم...
بعد گفته این آقا و دوستش در مورد این خانم و چند خانم دیگه چه فکری میکنن و بیشتر تو فکر سواستفاده از اینها هستن...
و حرص میخورد که چرا اینا اینقدر راحت همچین کارایی میکنن؟!!!
چرا از اعتماد شوهرانشان سو استفاده میکنن؟!!!
وقتی حرص میخورد، انگار من بودم که دارم حرص میخورم....
اما آخرش بهش گفتم:
رفیق خیلی دردناک شاهد این چیزا باشی ولی من یاد گرفتم تا منکری علمی نشد واکنشی نشون ندم، خودم رو به نشنیدن و نفهمیدم بزنم...
اگر بخوای واقعیت رو بدونی، واقع اینه که مدل آدمایی که اینقدر راحت، حداقل در ذهنشون حاضر به خیانت هستن، زیادتر از اونی هستن که فکر می‌کنی...
یه اختلال هست متاسفانه... با شدت و ضعف، توی خیلی از ماها هست...
پس یاد بگیر توی هر پستویی سرک نکشی...
تا حجتی بر تو تمام نشد، خودت دنبال نبش قبر کسی نباش...
والا نمیتونی زندگی کنی رفیق خوش غیرت من...
غیرتت رو نگه داشته باش برای وقتهای مهمتر...
خوب یا بدش رو نمیدونم
من مدتیه درباره همسرم هم، همین کار رو میکنم
گاهی ممکنه چیزهایی ببینم که دلم بخواد پیگیر بشم ببینم واقعا خبری هست یا نه. ولی ازش رد میشم. نمیدونم چرا
قبلا فکر میکردم این کار یعنی حفظ یه آرامش غیرواقعی و احمقانه.
ولی الان حس میکنم هر کسی رو بذاری زیر ذره‌بین ازش عیب درمیاد. و دیگه نمیتونی به چشم قبل ببینی‌اش.
پذیرفتم این رو که ملاحظه و پرهیز من در امر نامحرم و نگاه، از همسرم بیشتره. ولی من که در درون او نیستم بدونم باتوجه به شرایط و روحیاتش الان او داره بیشتر تلاش می‌کنه یا من. بر فرض که من ، خب باشه، به خودم لطف کردم. منتی سر کسی نیست.
چه بسا برم عیوب خودم رو رفع کنم، همسرم هم بهتر شه.