غفلت چندین ساله ام... :: در آستانه ی چهل سالگی

يكشنبه, ۱ بهمن ۱۴۰۲، ۱۰:۰۰ ق.ظ

غفلت چندین ساله ام...

میخوام یه اعترافی بکنم

توی تمام این سالها که مستاجر بودم، اشتباه بزرگم این بود که از همون سالهای اول مستاجری به فکر خرید یا تهیه خونه توی این شهر نیفتادم...

این اشتباه بزرگی بود...

امروز تمام حسرت هایی که به دل خانمم هست بابت اینکه توی خونه مستاجری حتی نمیتونم تابلو هام رو روی دیوار بزنم... همش پای غفلت من هم در میان هست...

برم پیش خدا چی بگم؟!!

خدا به من نمی گن که آیا تو از من خواسته بودی و من ندادم؟!!

حداقل توی شش سال اول مستاجری اصلا به تهیه خونه فکر هم نمیکردیم...

حالا که در حال ساختش هستم و سختی هاش... میبینم که من مقصر بودم... تدبیر درست نداشتم...

یاد فرمایش استاد می افتم که گفت: اگر در توانت بود از الان به فکر تامین مالی بچه هات هم باش برای آینده شون...

ایشون که به ما میگن وارد شهر نسیان نشید، به من میگن برای تامین مالی بچه هات هم تدبیر کن... یعنی این تدابیر عین انس با ملکوت هست...

چقدر باید بابت غفلت اون سالهام استغفار کنم؟!!!

بعد توی تمام اون سالها داشتم توی همین وبلاگ مطالب معرفتی تولید میکردم...

از خودم خجالت میکشم

۰ ۰۲/۱۱/۰۱

ن. .ا

۰۲ بهمن ۰۲ ، ۰۱:۵۴

پلڪــــ شیشـہ اے

ان شاالله با یه خیر بزرگ براتون جبران بشه.

به هر حال در تلاش بودین. اگر از نظر مالی آدم تامین باشه، هر جور شده به فکرش میافته ...

۰۲ بهمن ۰۲ ، ۱۷:۲۴

صـــالــحـــه ⠀

من با این مطلب شما، یاد صحبت‌های همسرم افتادم. خیلی وقت‌ها میگه که ما اگر می‌خواستیم، همون سال‌های اول ازدواج هم می‌تونستیم خونه‌دار بشیم. و چون وقتی قم بودیم یه خونه روستایی خریدیم و برای تهران اومدن بازم فروختیمش، بازم الان همسرم میگه ما اگر می‌خواستیم، همون اولی که اومدیم تهران هم می‌تونستیم خونه بخریم :)

ولی خب اصلا مثل شما اینقدر قضیه رو به کوتاهی خودش نسبت نمیده!

دیشب به شوخی می‌گفت خیلی کار می‌کنم و خسته میشم...

از اونجایی که حرفای شوخی رو هم من رها نمی‌کنم، گفتم: عزیزم تو چهار ماه پیش هم همینقدر کار می‌کردی! تازه شاید بیشتر از این! فقط الان حقوق بیشتری میگیری :))

خودش هم می‌خندید و تایید می‌کرد :) بنده خدا شوهر من درآمدش زیاد شده براش سخته! :)

حالا شما هم سخت نگیرید. من همیشه فکر می‌کنم: قد جعل الله لکل شیء قدرا.

ای بسا آدم زود هم خونه‌دار بشه ولی براش باقی نمونه. یا تبدیل به احسن نشه. گاهی به خاطر جوانی‌مون دچار حسادت دیگران میشیم.

شاید خدا می‌خواسته این مدت جنبه‌های دیگری از شما رشد کنه.

۰۲ بهمن ۰۲ ، ۱۸:۴۰

ان شاءالله به حق حضرت جواد الائمه که امروز میلادشون بود، گره از مشکل مسکن مردم ایران باز بشه. سلطان ایران که حضرت رضاست. جود از آقازاده‌شون گدایی می‌کنیم....

۰۲ بهمن ۰۲ ، ۲۱:۰۱

.. میخک..

نمی‌دونم بی‌ربطه یا نه

ولی تو طرف‌های ما تو موارد مشابه که مثلا ده سال از ازدواج بگذره و خونه دار نشده باشن، به شدت خانم خونه سرزنش میشه. همه میگن زنش بلد نبود خونه زندگی جمع کنه. زنش عرضه نداشت پس انداز کنه. زنش مدیریت نداشت. زنش بلد نبود. زنش بی‌عرضه بود.

وظیفه مرد نمیدونن مدیریت اقتصادی. مثلا خونه خریدن و پس انداز برای آینده بچه‌ها و... میگن مرد می‌ره کار می‌کنه پول در میاره. وظیفه مدیریت خرج و مخارج با زنه. زنه که باید هوشمندی به خرج بده و...

این نگاه رو هم در فامیل مادری هم پدری دیدم. هم وقتی فامیل زن باشیم هم فامیل مرد. حتی مواردی که آقا در امدش کفاف پس انداز و خرید ملک رو نمی‌داد حتما خانم هم شاغل شده و کمک کرده که خونه بگیرن. شاغل نشده باشه سرزنش شده😅

چرا اینا رو گفتم؟ یه لحظه غبطه خوردم به خانومتون. چقدر خوبه آدم آسودگی خیال داشته باشه که مردش مدیریت مالی رو بر عهده گرفته. چقدر خوبه خود آقا به فکر خونه خریدن و جمع کردن زندگی هست. چقدر خوبه که تمام بارش رو دوش یه نفر نیست....

۰۲ بهمن ۰۲ ، ۲۲:۱۹

اقای ‌ میم

شاید اشتباه کنم ولی حس میکنم داشتن خونه در کنار حس وظیفه ای که نسبت به زن و بچه ات داری آرزوی خودت هم هست هر کس تو این دنیا آرزویی داره مثلا من خودم حاضرم مستاجر باشم ولی دانشگاه خوب درس بخونم

دانشگاه خوب درس خوندن رویای منه همین الان هم وقتی میبینم یکی دانشگاه خوبی درس خونده لذت میبرم

۰۳ بهمن ۰۲ ، ۱۰:۰۸

از دید منم ناجوانمردانه است

از دید اونا نه :) الان که نگاه میکنم یه جورایی فمنیسمه. زن سالاریه. خانواده‌های زن سالار خیلی زیادن و اتفاقا از جنبه‌های مختلف موفق‌تر هم هستن انگار 😅 کم پیش میاد به مرد خونه اجاره ظهور و بروز جدی در مسائل خونه و خونواده داده بشه. اگه هم نقشی بهش بدن یه نقش قلابی و ظاهریه که دلش خوش باشه 👩🏻‍🦯 دیگه چی بشه به مرد خیلی سرتر از خانومش باشه بشینن باهم مشورت و همفکری و همدلی کنن برای تصمیم گیری.

بیشتر دلم برای مردهاشون میسوزه. حکم کارگر بی جیره مواجب یا حکم کارت عابر بانک رو دارن فقط. یه «مرد جماعت که عقلش به مدیریت زندگی نمیرسه» خاصی تو نگاه اکثریت هست 🥲 و خب از اون طرف تدبیر یه وظیفه زنانه تلقی میشه.

از یه جهت آدم میبینه اینکه مردها بچه‌ان و... رو بزرگان خودمون هم گفتن. میگم نکنه از تنبلی خودمه که نمی‌خوام این نقش رو بپذیرم؟

۰۳ بهمن ۰۲ ، ۱۳:۲۲

@اقای میم

سلام برادر

من از این حرفهای فلسفی آقای نون الف سر در نمیارم. فقط بخاطر گل روی همسر آینده اتون این پیام رو می‌نویسم.

اگه کارمند باشید اجاره نشینی یعنی هر سال فقیرتر شدن. چون حقوق کارمندی در کشور ما متناسب با رشد اجاره خونه ها رشد نمیکنه. اگه شغلتون آزاد باشه هم یعنی یه زندگی ریسکی ریسکی. همیشه احتمال اینکه یه مدت بازار کساد بشه و اوضاع بر وفق مراد پیش نره هست. همیشه پر از استرسی. هیچ تضمینی برای ماه‌ها و سال‌های بعدی نیست. خونه هم صرفا سقف بالا سر نیست که، ملک سرمایه است. سرمایه برای آینده. برای مشکلاتی که خدایی نکرده بی‌خبر میان. مخصوصا برای عروسی بچها و...

یه فامیل داشتیم

می‌گفت چرا پولم رو بدم یه آلونک تو پایین شهر بگیرم وقتی همون پول می‌تونه پول پیش یه خونه لاکچری تو بالاشهر باشه. چرا سخت زندگی کنم مگه چقدر زنده‌ام؟ شغلش هم آزاد بود و درآمدش توپ توپ. کلا زندگی لاکچری. این آدم به پیری که رسید هر ماه زنگ میزد به فک و فامیل و کاسع گدایی دست می‌گرفت که صاحب خونه اش بیرونش نکنه. برای جهاز خریدن واسه دخترها و دوماد کردن پسرش به هرکس و ناکسی رو زد و...

اینطوری نباشید لطفا :`)

۰۴ بهمن ۰۲ ، ۱۲:۳۱

آرا مش

چقدر تلخ و ملموس و قابل درکه برام حرف‌های این پست و گفتگوهای توی کامنت‌ها...

خدا به هممون عنایت کنه ان‌شاءالله که بدون نظر ویژه‌اش کلاهمون توی این وانفسا پس معرکه است!

در آستانه ی چهل سالگی

در آستانه ی چهل سالگی

با من بیا... من به سوی کسی میروم که قدرت و زیبایی از او معنا گرفته است...

غفلت چندین ساله ام...

نظرات (۱۲)

ارسال نظر

آخرین مطالب