تصمیم شما و حیات یک جامعه
من استاد دینانی رو خیلی دوست دارم...
خیلی هم باهاش ارتباط میگیرم... خیلی هم خوب توضیحاتش رو میفهمم... گاهی توی برنامه معرفت که شاید شش هفت سالی هست وقت نمیکنم ببینم، آرزو میکردم من جای آقای لاریجانی، مجری برنامه بودم، چون بعضی سوالات مجری رو مانع باز شدن بحث میدیدم...
از طرفی توی یه برهه ای چندین بار در خواب استاد دینانی رو دیده بودم و خیلی دلنشین باهاش بحث فلسفی میکردم تو خواب...
یه بار استاد دینانی حرفی زدن که اتفاقی توی نت بهش برخوردم
میگفتن: تنهایی انسانها، یک جا تجلی خیلی عظیمی داره...
در یک بزنگاهی هر انسانی میفهمه تنهایی یعنی چی...
و اون بزنگاه، حقیقتی هست که هر انسانی باید ازش عبور کنه تا به رشد حقیقی برسه...
کجا؟!!
چه بزنگاهی؟!!
زمان تصمیم گیری و انتخاب
بذارید مثال بزنم:
فرزند دلبند تون
یا عزیزی که خیلی براتون مهمه...
خدای ناکرده بیمار شده...
وضعیتش حاد شده...
یا باید یک عمل جراحی سخت و پر ریسک انجام بشه... که دکترش هیچ ضمانتی به شما نمیده...
یا سالیانی با این بیمار با رنجی جانکاه زندگی کنه تا عمرش به پایان برسه...
و دکتر فرزند شما، این تصمیم رو میذاره به عهده ی شما...
در این مقطع، فرض کنید از نعمت جسمی پدر و حتی مادر هم برخوردار نیستید...
تا التیامی باشن برای شما...
میتونید تصور کنید این سناریو ها رو؟!!!
حال شما در اون زمان تصمیم و انتخاب چگونه هست؟!!!
اگر در مسیر ولایت باشیم، در مسیر حق باشیم، برای اینکه به استقلال و قدرت کافی برای مفید بودن در جبهه ی حق برسیم، این بزنگاه رو تجربه خواهیم کرد...
ببینید تصمیم اون پدر یا مادر قراره چه کاری با دل اون پدر یا مادر بکنه؟!!!
مومن، هر روز در این فضا قرار میگیره...
و برای همین هر روز و هر لحظه ارتباطش با خدا متصل هست...
بعد مومن در چنین شرایط وحشتناک ترین تصورش اینه:
کاری نکنم که خدا ازم برنجه؟!!!
میتونم بیشتر بازش کنم اما نگرانم بعضیا رو دچار وسواس کنم...
فقط خواستم بگم ما عمیقاً تنها هستیم و اگر لایق بدونن ما رو... بهمون میچشونن این تنهایی رو...
اما تنهایی که خدا توش وجود داشته باشه، بزرگترین عامل شکل گیری جامعه ولایی هست
چه در سطح خانواده
چه بزرگتر...
فکر کنید ممکنه شما روزی همون پدر یا مادر باشید...
و اون فرزند عزیزتر از جان تون هم جامعه تون باشه...
و تصمیم شما و حیات اون جامعه....
آمادگی داریم؟!!
- ۰۴/۰۶/۱۰
سلام.
قالب جدید مبارک.
چقدر توی این لحظات ، موانع هم زیاده، دام هم زیاده... چقدر سخته از این تنهایی به سلامت عبور کردن. و به نظرم نیاز به توشه داریم برای این لحظات حیاتی