سرمایه های...
خیلی تفاوت داره که به بچه هامون با چه جهان بینی ای نگاه می‌کنیم...
میگن یکی از ویژگی های زن خوب اینه که حافظ خوبی برای اموال زندگی مشترکش هست...
بذل و بخشش بیهوده نسبت به مال و ثروت شوهرش نداره...
این محافظ خوب بودن اونقدر مهمه که در ظاهر انگار اون زن بخیل و خسیس هست!!!
لذا این ویژگی از این منظر برای زن ها یک ویژگی پسندیده هست...
چرا این مثال رو زدم؟!!
بچه های ما برای چی هستن؟!!!
برای چی آوردیم؟!!!
اون جهان بینی ای که من میپسندم اینه:
فرزندان من، سرمایه ی اسلام و امام زمان هستن....
آیا به سرمایه ی ولی خودمون حساسیت داریم؟!!!
حافظ خوبی براش هستیم؟!!!
جوری که از شدت محافظ بودنمون، در ظاهر خسیس به نظر برسیم....
بچه های ما سرمایه ی ولی ما هستن...
و ما امانت دار هستیم....
چه توفیقی بزرگتر از این؟!!!
وقتی فکر میکنم اینها امانت های ولی امر من و امام من هستن، دوست دارم تمام زندگی رو ول کنم و بچسبم به تربیت اینها...
خوش به حال معلم ها...
خوش به حال پدر و مادر ها....
