جامعه ی ولایی _ ۳ (رمز به همه داده میشود)

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

جامعه ولایی_ ۲

تا حالا به این فکر کردید که چرا قرآن، اینقدررر با ربا مخالفه؟!!

مخالفت قرآن با شراب این قدر هجومی و صددرصدی نیست که با ربا این قدر صریح و محکم مقابله می‌کنه...

خدا حتی در قرآن رباخواری رو تهدید میکنن... میفرمایند به محاق میبرم ربا رو...

اعلام جنگ میکنن با رباخوار...

 

 

به ضرر اقتصاد هست؟!!!

یعنی اقتصاد اینقدر برای خدا مهمه؟!!!

حرام بودنش به چه علته؟!!!

بله تبعات اقتصادی داره... به ضرر اقتصاد هم هست... اما علت حرکت ربا، فراتر از این حرف است...

مثل این میمونه که بگیم چرا زنا حرامه؟!!

بعد بگیم چون نسلی میاد روی کار که پدرانشان مشخص نیست...

خب اگر فرهنگ جامعه تغییر کنه و پدر بچه هر کی که باشه، مشخص کنن، آیا حرمت زنان برطرف میشه؟!!

خیر...

در مورد ربا باید دید حرمتش به چه علته؟!!!

اونم حرمتی به این غلظت و به این شدت!!!

ضررهای اقتصادی از آثار ربا هست، که به نظر من علت اصلی حرمتش نیست...

 

من تحلیل خودم رو میگم:

علت اصلی حرمت شدید ربا، از بین بردن روح تعاون در جامعه هست...

جامعه ای که روح تعاون در اون از بین بره، با شدت و سرعت زیادی مورد غصب خدا قرار میگیره...

وصف ربا در یک جمله خلاصه میشه:

مهمون جیب خودتی...

« مهمون جیب خودتی»

خدا از عمومی شدن این حالت در جامعه متنفرن...

 

ربا یک مثال بود تا بگم همون قدر که برای خدا از بین رفتن روح تعاون و مواصلت در جامعه ما مطلوبه، حرکتی که موجب ایجاد این تعاون و مواصلت بشه برای خدا ارزشمند و مقدسه...

 

نشان به این نشان:

در زمان روحانی و کرونا و سلام فرمانده...

رهبری دو سه مورد رو به عنوان اتفاقات خیلی بزرگ و امید بخش در جامعه نشان دادن...

یکی همه گیر شدن سلام فرمانده...

یکی تعاون مردم در زمان کرونا...

این اتفاقات از چه جنسی هست؟!!!

 

سوال من همچنان برقرار باشه که چرا وجود تعاون در جامعه اینقدر مهمه؟!!

و چرا هر چیزی که تعاون رو در جامعه کمرنگ می‌کنه اینقدررر مغضوب خداست؟!!!

 

تعاون چی داره که خدا اینقدر روش حساسه؟!!!

من در مطلب جامعه ولایی ۳ هم یک مثال فوق العاده زیبا خواهم زد در اهمیت تعاون...

تا به اندازه کافی ذهن ها رو حساس کنم به این موضوع... بعد حرف آخرم رو بزنم

یا علی

 

جامعه ی ولایی_۱

شاید دو سال پیش این مثال و تست روانشناسی رو از آقای پناهیان شنیدم:

حدود ۱۰الی ۱۵ نفری رو در یک سالنی، شبیه سالن های انتظار جمع میکردن، مثلا منتظر نوبت دکتر هستن...

از این جمع همه هماهنگ شده هستن، و می‌دونن که نباید هیچ واکنشی داشته باشند... فقط یک نفر که قراره تست بشه، بی خبر از همه جا، مثلا منتظر نوبتش هست... خیلی واقعی و جدی...

توی همین زمان انتظار، از بیرون این سالن، صدای بحث و درگیری بلند میشه... بحث و دعوا بالا میگیره و کسی از دل اون منازعه کمک میخواد...

تمام افراد هماهنگ شده در اون سالن انتظار می‌دونن این دعوا ساختگی هست... همه هم خودشون رو به نشنیدن، یا بی تفاوتی میزنن...

این شخصی که داره تست میشه، هی نگاه به دیگران می‌کنه ببینه واکنش بقیه چیه

هی صدای کمک خواستن از بیرون ذهنش رو درگیر می‌کنه...

افراد زیادی در این تست قرار میگیرن و به لحاظ روانشناختی فرد سالم اونی هست که منتظر واکنش بقیه نمیشه... و برای حل بحران دعوا اقدامی می‌کنه... حالا هر اقدامی...

---

---

جامعه ی ولایی بسیار در معرض این امتحان قرار خواهد گرفت...

بسیییار...

حتی در تاریخ شواهد زیادی داریم...

ندای هل من ناصر یک نمونه اش هست...

درخواست حضرت زهرا در خانه مهاجرین و انصار نمونه دیگرش...

و عجیبه جواب سعد بن عباده:

آیا این روزها کسی به شما جواب داد؟ کسی شما را اجابت کرد؟!!

حضرت فرمودند: احدی مرا اجابت نکرد

سعد لعنت الله علیه گفت: پس من هم نمی تونم کاری بکنم

دقیقا همون تست روانشناسیه...

---

---

افرادی مثل خانم صادقی یا آقای وافی، اگر ۵ تا فرزند می آوردن، یا ۱۵ تا، فرق چندانی در حل مسئله جمعیت نمی‌کرد... اما اونها همون افرادی بودند که برخاستن تا اقدامی بکنن...

اینا خواستن فریادشون رو از بین مردم، به گوش من و شما برسونن...

خب واقعا استدلال درستی هست که اگر اونها ۵ تا می آوردن، یا اینکه ۱۵ تا بیارن تفاوتش در حل بحران جمعیت چیه؟!!! به لحاظ عدد ۵ تا یا ۱۵ تا تفاوتی ندارد اما...

تفاوتش در جریان سازی اقدام اونهاست...

 

این جامعه ی ولایی هست...

حکومت اسلامی، با سازمان دهی بی نقص و پاک و متعهد دولتیان ایجاد نمیشه...

این سازمان دهی و تطهییر سازی دولتی، دقیقا یک کفه ی ترازو هست...

 

کفه ی دومی ترازو، اقدام خردمندانه و سنجیده ی مردمی هست...

ان شا الله این یک مقدمه باشه، برای بحث های عینی تر در مطلب بعدی