مرعوب نشو تا عاشقت کنن
از سن 12 سالگی تا 16 سالگیم کُشتی میگرفتم...
پدرم خیلی دوست داشت من یه کشتی گیر بشم در حد قهرمانی... این ورزش رو خیلی دوست داشتم اما نه در حد قهرمانی...
یکی از بچه های باشگاه از کشتی گیرایی بود که هر چند خیلی سابقه نداشت و تقریبا دو سالی بود که کشتی میگرفت اما به خاطر اعتماد به نفس خیلی بالاش و واکنش ها و ادعاهای غیر عادیش بچه ها بهش میگفتن ممد دیوانه...
دیوانگی محمد به این خاطر بود که همیشه میگفت من خطرناک ترین کشتی گیر توی وزن خودم هستم حالا توی چه سطحی؟
توی باشگاه؟
نه... برو بالا
توی شهر؟!
نه... برو بالا
توی استان؟!!
نه... برو بالا...
بعد به همه ی اینها اضافه کنید محمد هیکل خیلی متناسبی هم نداشت... ورزیده بود ها... اما تناسب اندام خوبی نداشت... مثلا غالبا کشتی گیر ها سرشانه های پهنی دارن... اما محمد نه...
یا عضلات برجسته ای دارن... اما محمد خیر...
محمد حتی اهل شوخی هم نبود که با خنده بگه من از همه خطرناک ترم...
خیلی جدی و با حس اینو میگفت...
بچه پولدار بود...
یه بار منم جزو منتخب های باشگاهمون انتخاب شدم برای مسابقات جام رمضان...
حالا کشتی های انتخابی خود باشگاه ما که جز دو باشگاه برتر استان بود خودش خیلی حساس بود... من انتخابی باشگاه خودمون رو رد کردم و رفتم وارد مسابقه شدم... خیلی استرس داشتم...
بار اولم بود که توی سالن 12 هزار نفری مملو از جمعیت باید کشتی میگرفتم...
اما ممد دیوانه عین خیالش نبود...
مربی برای تقویت روحیه ی بچه ها خیلی جدی از ممد دیوانه پرسید:
ممد حریف هات رو بررسی کردی؟... کدومشون از هم حساس تر و قوی تره ؟
رقیبت کیه؟
ممد دیوانه گفت: حسین آقا من از همه قوی ترم... رقیب ندارم...
بعد خود مربی زد زیر خنده و همه هم خندیدن...
ممد اصلا نمیخندید... واقعا باورش این بود که از همه قوی تره...
میدونید چرا قصه ی ممد دیوانه رو نوشتم؟
ممد دیوانه یه ویژگی داشت که خیلی گنج بود
چی؟
مرعوب نمیشد...
نه مرعوب جمعیت 12 هزار نفری سالن سرپوشیده... نه مرعوب اسم و رسم رقبای پر سابقه و پر مدالش...
نه مرعوب هیکلی که اونا داشتن و ممد نداشت...
ممد خیلی نترس بود...
چرا مرعوب نشدن گنجه؟
چرا دست گذاشتم روی این ویژگی ممد دیوانه؟
بگم؟
کسی که زود مرعوب میشه نمی تونه عاشقی رو تجربه کنه بچه ها...
این خسران بزرگیه...
حیفه بیایم اینجا و زندگی کنیم و عاشقی رو تجربه نکنیم...
راستی عاشقی چی هست؟
کسی میدونه از چی حرف میزنم؟
مرعوب شدن یا متوجه شرایط بودن و چشم باز کردن به واقعیتها؟
این آقای دیوانه اگه واقعیتها رو میدید شانسش برای تغییر دادنشون بیشتر نمیشد؟ اگه نقاط قوت حریف هاش رو میشناخت بهتر نمیتونست بهشون غلبه کنه؟
من که این دیوانگی رو غلط می‌دونم