تعادل
تنهایی برای انسان آزار دهنده نیست...
اون چیزی که انسان ها رو آزار میده بهم خوردن تعادلشون هست...
وقتی تعادل بهم خورد، غالبا برای حال بد خودشون دنبال مقصر میگردن، گاهی تنهایی گاهی اشتباهات همسر، گاهی نامردی ها، گاهی فشارهای اجتماعی...
یکی از دقیق ترین تعاریفی که برای صاحبان عصمت شنیدم این بود:
«اعدل امزجه»
یعنی متعادل ترین مزاج رو دارن...
همه جا پای تعادل در میان است...
لعنت به شما که کلمات رو هم بی ابرو کردید... با کلمه ی اعتدال یاد دولت روحانی افتادم...
در دولت دوازدهم برق بدون اعلام زمانی و به صورت افسار گسیخته در مناطق مسکونی و صنعتی میرفت...
در دولت سیزدهم نظم پیدا کرد و زمانبندی شده فقط در مناطق صنعتی قطعی داشتیم
در دولت چهاردم کلا از روز تحویل دولت قطعی افسار گسیخته شروع شد...
مسکونی، صنعتی، تابستون ، زمستون. شب . روز،
البته خدائیش دولت چهاردهم ترکیبی از دو دولت قبله
هم قطعی برنامه ریزی شده داره هم سورپرایزی داره...
قطعا ناترازی داریم، بی انصاف نباشیم، اما بر اساس همون اصل انصاف ضعف در مدیریت رو هم باید دید...
در مورد مذارکرات هم به نظرم فعلا بهتره نظاره گر باشم
ما تا الان چند تا دولت داشتیم، بعد از دورانِ جنگ؟
در بحث سازندگی و مسائل عمرانی و زیرساخت های مهم کشور، به جز دولت آقای هاشمی و آقای احمدی نژاد، واقعا بقیه چیکار کردن؟ من که میگم خیلی کم کاری کردند... خیلی زیاد.
برای همین، کاری به مطلب شما ندارم، کاری به این مقایسه سه دولت اخیر، در موضوع برق ندارم، ولی باید قبول کنیم که مشکلات ما از سال های خیلی دورتری شروع شده.
از تفکر امثال خاتمی شروع شده. از معطلی و سستی مسئولین شروع شده.
دست خودم نیست، دلم برای شهید رئیسی میسوزه که هرچقدر خودش اهل جد و جهد بود، ولی مشیِ مسئولینی که دست پرورده اون فرهنگ سستی و ضعف بودند، در کابینه اش هم ادامه پیدا کرد و نشد اونچیزی که باید میشد.
اما الان وقتی میگیم دولت سیزدهم، ناخودآگاه شهید رئیسی میاد توی ذهنمون. ولی ایشون واقعا تنها بود...
اما سیئه این قطعی های برق، بعید نیست در درگاه خداوند برای مسئولینی در یک دهه قبل و قبلتر هم نوشته بشه...