قصد ندارم زودتر از رهبرم تحلیلی بدم یا پیش گویی کنم...
ان شا الله فردا گفتنی ها گفته خواهد شد...
اما کمی دل گویه داشته باشم:
ورزشکاری رو فرض کنید که رویای قهرمانی در سر می پرورونه
و بابت این قهرمانی باید خیلی روی مقدار غذا خوردنش... روی زمان غذا خوردنش... روی ماهیت غذاهاش مراقبت داشته باشه...
بابت این قهرمانی باید روی تمرین هاش استمرار و مداومت و تدبیر داشته باشه...
بابت این قهرمانی باید رو مدت زمان خواب و بیداریش تدبیر داشته باشه...
بابت این قهرمانی باید به خیلی از مهمانی ها نره... و به جاش به تمرین هاش برسه...
بابت این قهرمانی باید رحت طلبی ها رو کنار بذاره و...
اینها باید های قهرمانی بود... اما این ورزشکار هم مثل خیلی از انسانها دوست داره کمی بیشتر بخوابه...
گاهی اون نوشابه ای که نهی شده رو بخوره...
گاهی ساعت خوابش رو بیشتر از برنامه بکنه...
گاهی اون غذاهای چربی که ازش نهی شده رو بخوره...
به جای دو روز در میان کوهنوردی طبق برنامه اش، بعضی روزا رو کنسل کنه و با دوستاش بره دورهمی...
گاهی هم یه پکی به سیگار بزنه با دوستاش...
و...
آدمی هست دیگه... هم هوا هست و هم آرمان...
اما آثار تمام اون چربی های اضافه ای که ولو محدود و اندک اما خارج از برنامه خورده...
آثار تمام اون خواب های اضافه...
آثار تمام اون کوهنوردی های کنسل شده (ولو محدود و اندک) رو چه وقتی میبینه؟
وقتی که وارد مسابقات شد و با حریفی روبرو شده که اتفاقا اون حریف تمام برنامه هاش رو رعایت کرده...
خوب هم آنالیزش کرده و...
وقتی دقیقه ی آخر نفس کم میاره...
وقتی دقایق پایانی،باید زور بیشتری بزنه و کم میاره...
و...
اینها همه از آثار اون ارفاق های نابجایی هست که به خودش داشته در زمان تمرینات و قبل از مسابقات...
واقعیت اینه که ما داریم وارد مسابقات اصلی میشیم...
تمام مرقبت هایی که ما باید حواسمون بهش باشه اون مراقبت هایی هست که معیت الله رو از دست ندیم...
بقیه مسائل اصلا مهم نیستن...
چرا؟
چون "والله خیرالماکرین"
این روزها قهقه های مستانه ی صهیونیست ها رو که میبینم و احساس پیروزی ای که دارن... خیلی منو وارد این فضا میکنه که اونها دارن با پای خودشون وارد بازی ای میشن که غرقشون خواهد کرد...
اگر ما معیت الله رو از دست ندیم....
تک تک ماها...
